Voor het eerst zeiknat en een hond; dag 12

Omdat ik vandaag minstens 36 km moest afleggen, al weer vroeg op pad. Om kwart voor acht loop ik Ohain weer uit na een heerlijk ontbijt en mét lunchpakket. Er moet stevig doorgestapt worden anders haal ik het niet. Het schiet inderdaad goed op, al moet ik erg wennen aan al die heuvels. Op en af, op en af. Mooie route, veelal door het bos het weer dat redelijk was lijkt wat in te zakken. Als ik bij een kapelletje kom bovenop een heuvel, gebeurt het, de lucht breekt open en er komt een enorme hagel/regenbui naar beneden. Omdat het daarboven op de kale heuvel ook keihard waait ben ik binnen twee minuten zeik en zeiknat. Balen. Eerst maar even eten tegen de kapel aangedrukt en dan maar zien. Wonder boven wonder wordt het snel droog en breekt zelfs de zon door. Hierdoor ben ik redelijk snel weer droog en kan ik door. Een paar kilometer verder de volgende schrik. Op een doodstil pad tussen bomen door verschijnt in de verte een hond. Hij heeft me gezien en komt mijn kant op. Dit zal toch niet de eerste confrontatie met een bijter worden. Snel pak ik een grote tak om hem eventueel van me af te kunnen houden.De hond, een Golden Retriever, loopt naar me toe en ik negeer hem klaar om me te verdedigen. Dan blijkt dat hij nog banger is dan ik. Als ik zijn richting op beweeg gaat ie meteen liggen. Ik kalmeer hem een beetje en hij loopt nu met me mee. Wel op zijn hoede. Hij is vies aan de poten en erg schrikachtig. Ziet er uit als verdwaald. Als ik tegen hem praat gaat ie meteen weer liggen. Heb ik weer, denk ik aangevallen te worden, is het een weglopertje. Hij heeft wel een penning om met onbegrijpelijke cijfercombinaties krijg al fantasieën dat hij mee wil naar Santiago. Bij het volgende dorp blijft ie plotseling staan en wil niet verder. Ik roep nog dat ie mee moet/mag lopen maar dat vertikt ie. Even later verdwijn ik om de bocht. Hond blijft achter en einde verhaal. Had ik hem moeten meenemen en ergens moeten inleveren? Maar ja waar? Hier is helemaal niks behalve wat boerderijen en minidorpen.
De laatste kilometers vallen zwaar. Het begint weer te regenen en dat maakt het niet makkelijker. Uiteindelijk bereik ik mijn overnachtingsplek na 38 km. Heerlijk om die schoenen uit te kunnen doen en een douche te nemen.