Maandagmorgen ben ik Breda uitgelopen om op weg te gaan richting Antwerpen. Je loopt eerst door een dure winkelstraat richting Ginneken een heel mooi stadsdeel met leuk dorpsplein en vervolgens een heel eind langs het riviertje de Mark, door een prachtig gebied. Omdat het natuurlijk weer mooi weer is, draagt dit behoorlijk bij aan de positieve stemming net als de gezellige dag ervoor en het prima verblijf bij Ron en Pjotr. Na een tijdje kom ik plotseling aan de Belgische grens bij Meersel Dreef. Hier zit de ene kroeg zo ongeveer naast de andere en het komt me allemaal bekend voor. Dan schiet me te binnen dat we hier pas geleden zijn geweest met de carclub. Even verderop is een abdij met een hele grote kroeg natuurlijk en daartegenover een Mariapark met een heuse Mariagrot. Nadat ik mijn stempeltje heb gekregen van de bijzonder vriendelijke uitbater van de abdijkroeg loop ik nog even het Mariapark in. Voor de Mariagrot zit helemaal alleen een vrouw in een rolstoel. Ze vraagt of ik een pelgrim ben en als ik haar bevestigend beantwoord wenst ze mij veel heil en zegen toe. Die kan ze zelf ook wel gebruiken denk ik en ik vraag haar of ze veel steun krijgt door hier te zijn. Ja vast en zeker antwoord ze want het geeft haar kracht.
Het is een erg warme dag en de route loopt door open terrein. Het lijkt wel of iedereen hier in de bomenkwekerij zit. De ene na de andere passeer ik. Nou houd ik erg van bomen en bossen, maar die kwekerijen zijn wel heel erg saai en gaan bovendien gepaard met veel lelijke kassen. Gelukkig duurt dit niet al te lang en bereik ik aan het eind van de middag weer terugt in Nederland en arriveer in Zundert, waar ik een hotelletje heb geboekt. Zundert is de geboorteplaats van Vincent van Gogh en dat zul je weten ook. Er is o.a. een van Gogh huis, een standbeeld van Vincent en zijn broer Theo en niet te vergeten het kapelletje waar de vader van Vincent predikant was. Best aardig om te zien maar meer ook niet. Zundert is een typisch Brabants dorp waar het begrip rondweg nog niet is doorgedrongen en het vrachtverkeer dus met veel lawaai dwars door het dorp dendert. De volgende morgen de laatste kilometers in Nederland en de laatste vijftig boomkwekerijen langs. In het laatste dorp voor de grens word ik aangesproken door een boer die hout aan het zagen is en me vraagt waar ik naar toe ga. Als ik hem zeg dat ik op weg ben naar Spanje, kan hij dat niet geloven. Man man, zo ver? Als gauw zijn we in druk gesprek over van alles en nog wat en hij vraag me of ik koffie lust. Natuurlijk zeg ik en even later zit ik met hem en zijn vrouw aan tafel aan de koffie met Luikse wafel. Hij praat honderduit en het is erg gezellig. Na het afscheid zet ik mijn weg voort richting Kapellen. De weg loopt door een mooi groen gebied en veelal langs het spoor. In Kapellen aangekomen zak ik eerst maar eens neer op een terras. Het is zomers weer en na de lange tocht wil ik eerst even bijkomen voor ik naar mijn B&B ga. Er is een mooi terras bij het cafe dat in het station is gevestigd en ik geniet van de zon. Vervolgens naar mijn overnachtingsadres. Het ligt in een prachtige villawijk helemaal omgeven door de bossen .Het doet me erg aan Bilthoven of Aerdenhout denken. Hier wonen de rijken van Antwerpen blijkbaar. De B&B is overigens ook prachtig en ik slaap dan ook prima.
De volgende morgen al weer vroeg door, want ik wil op tijd in Antwerpen zijn om het MAS te kunnen bezoeken. Nog geen half uur onderweg en weer langs het spoor stopt er een meneer op de fiets die vraagt of ik op weg ben naar Santiago. Hij is daar ook naar toe gelopen in 2009 en het was een onvergetelijke ervaring. Hij vraagt of ik mee ga voor een kop koffie, dan kan hij gelijk de weg wijzen naar het centrum, waar ik een stempel kan halen. Bij hem thuis krijg ik weer koffie en koek en komen de plakboeken al snel te voorschijn. Hij is nog het meest enthousiast over zijn wandeling naar Cap Finisterre, wat hij veel indrukwekkender vindt dan Santiago zelf en hij bezweert me vooral ook daarheen door te lopen. Hierdoor begint de twijfel weer te knagen of ik toch niet naar Finisterre moet. Ik ben het niet van plan, maar iedereen die ik spreek is er zeer enthousiast over. Het is maar vier dagen verder... Nou ja dat zien we later wel. Hij loopt met me mee naar de kerk in het centrum van Kapellen en als zuster Lucretia mijn paspoort van een stempel heeft voorzien nemen we hartelijk afscheid. Het valt me op hoeveel aardige en leuke mensen je onderweg tegenkomt en hoe makkelijk je met ze in contact komt. De Jacobsschelpen aan mijn rugzak, die ik van Jan en Joyce kreeg dragen daar zeker aan bij, omdat je daardoor voor de kenners direct als pelgrim herkenbaar bent.
Het groen verandert langzamerhand in grauw beton als ik de wijk Luchtbal in loop. Een typische jaren 50 wijk met lelijke flats. Inmiddels is men wel aan het renoveren en vernieuwen gegaan, maar het is nog niet wat je noemt mooi; daarna loop je langs de havens het centrum in. Onderweg kom ik al langs het MAS dat op een prachtig punt ligt en echt een landmark is. De buurt ziet er hip uit en er is zelfs een heuse jachthaven. Via de Grote Markt en de Groenplaats bereik ik mijn hotel. Nadat ik me heb opgefrist ga ik terug naar het MAS waar ik om vier uur aankom. Daar wil men me in eerste instantie geen kaartje verkopen omdat het museum al om kwart voor vijf sluit. Hier komen de eerste barsten al in de pretentie van het museum. Het wordt gepresenteerd als een topattractie van wereldniveau, maar afgezien van het gebouw zelf en het uitzicht op het dak, dat inderdaad spectaculair is, stelt het niet zoveel voor. Een soort lokaal museum over de verschillende aspecten van de stad. Ik vind het nogal provinciaals en dat valt dus een beetje tegen. Gelukkig is de buurt leuk en is er verder in de stad genoeg te beleven; toch is Antwerpen niet een echt mooie stad vind ik; veel troep en rommel overal en weinig samenhang; maar misschien ben ik te kritisch. Wel lukt het om twee stempels voor mijn paspoort te scoren, zowel bij de Jacobskerk als bij de kathedraal. En dat is dan wel weer mooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten