On the road again; dag 29

Gisteren heb ik nog een afspraak kunnen maken met een pedicure voor vanmorgen. In dit dorp van nauwelijks 5000 zielen, zijn wel drie pedicures. De eerste waar ik aanklop wijst me hooghartig de deur, want ik heb geen afspraak en ze zit echt helemaal vol; de tweede heeft geen spreekuur, maar bij de derde kan ik vanmorgen vroeg terecht. Bij  binnenkomst word ik bijna direct geholpen. Hij kijkt naar de teen, snijdt erin, maakt hem schoon, want hij is flink ontstoken en verbindt hem. Het probleem is volgens hem dat de twee tenen langs elkaar schuren, daarom moet er watten tussen om ze uit elkaar te houden. Als ik een half uurtje later de praktijk van Patrick de Verlosser weer verlaat ben ga ik meteen in de winkel aan de overkant watten kopen. Vervolgens mijn spullen ophalen en weer op pad. Het gaat eigenlijk prima. Niet of nauwelijks pijn en ik kan mijn oude tempo bijna weer halen. Het lijkt erop dat het ergste leed geleden is. Bijna de hele dag langs een oude spoorbaan en een kanaal gelopen door sappige weiden, wat ook lekker loopt. Nu overnachten in een parochiehuis aan de Seine