Hé de eerste pelgrims; dag 14

En weer een stralende dag. Vannacht heb ik heerlijk geslapen in het hotel bij de Citadel hoog boven de stad Namen. Mijn tocht begint met het afdalen door het bos naar de rivier. Die heb ik al gauw bereikt en nu hoef ik die alleen nog maar te volgen tot Dinant. In Tegenstelling tot gisteren is er geen mist en is het aangenaam warm. Ik zet er maar eens goed de pas in. Het is een mooi stuk om te lopen. Langs de rivier aan weerszijden hoge rotsen en in het dal kleine dorpen , de weg, een spoorbaan en natuurlijk de Maas. Het pad is een speciaal fiets en wandelpad dat de meeste tijd direct langs het water loopt. Na een paar uur zie ik voor me twee rugzakken verschijnen. Langzaam haal ik ze in en als ik dichtbij ben zie ik op de rugzakken twee gloednieuwe stickers van de Nederlandse Compostela vereniging. Collega pelgrims dus. Bij het passeren groet ik hen in het Nederlands en ze groeten keurig terug, maar verder niks. Ik schat hen in als een middelbaar echtpaar dat genoeg heeft aan zichzelf. Allebei dezelfde broek, dezelfde sticker midden op de rugzak en dezelfde stokken. Ik loop door, maar als ik later pauzeer om wat te eten komen ze weer voorbij en het blijft weer bij een groet. Drie keer is scheepsrecht, want na de lunch kom ik ze weer tegen als zij pauzeren. Nu spreekt de vrouw me aan en vraagt waar ik vandaan kom en direct erachteraan waarom ik een roze schelp heb. Als ik uitleg dat dat is omdat ik homo bn en ik die van een buurman cadeau heb gekregen, is het ijs snel gebroken en zijn we al gaw volop in gesprek. Charlotte en Maurice zijn collega's en komen uit Brabant. Hij wilde dit al jaren doen en zij had er ook zin in en dus zijn ze nu samen op weg naar Santiago. Onbetaald verlof opgenomen om dit te kunnen doen. Dus dat van dat setje was een foute aanname van me. Zo zie je maar weer hoe snel je je kunt vergissen  Ze hebben zo ongeveer dezelfde planning als ik, want ze willen begin augustus in Santiago aankomen. We zullen elkaar dus wel vaker zien zeggen we. Dat blijkt, want als ik later in Dinant waar ik zal overnachten onderweg naar de Abdij van Leffe langs een terras loop zie ik ze weer zitten. Ze vragen of ik erbij kom zitten en drinken samen een Leffe. Zij hebben bij de Abdij gereserveerd voor de nacht en ik moet daarheen om mijn stempelvoor het paspoort te halen, dus lopen we er samen naartoe. We worden allervriendelijkst ontvangen door een pater Norbertijn en zij krigen hun bed en ik mijn stempel