Rein loopt naar Santiago: Met Erik door de Limousin; dag 51 t/m 54

De afgelopen dagen ben ik met Erik door de Limousin gelopen. Afgelopen woensdag hebben we elkaar ontmoet in La Souterraine en in de vier dagen daarna zijn we naar Limoges gelopen. Het waren heerlijke dagen. Heel gezellig samen en prachtig wandelweer. Niet te warm, zonnig met af en toe een wolkje en door een prachtig en afwisselend landschap. De eerste dag zijn we vanuit La Souterraine naar Benevent gelopen. Daar hadden we een erg leuke B&B en kwamen we Mike en Roelien weer tegen, die we ook al eerder zagen. De volgende dag na het ontbijt door naar Billanges. Weer een hele mooie wandeling. Daar hadden we ook weer een B&B geboekt bij Francoise. Dat was weer eens een bijzondere ervaring. Francoise is Kunstenares en heeft alles in haar huis tot kunst verheven. Dat leidt ertoe dat de vloer bestaat uit zevenenvijftig soorten tegels een beetje zoals het uitkomt en dat de balken van het plafond allemaal een andere kleur hebben. Interessant maar wel een beetje erg onrustig. Verder stonden de bedden op haardblokken en waren de wanden niet meer dan houten schotten, zodat het net was of je bij elkaar op de kamer lag. Francoise zelf liep hier nogal luid kakelend doorheen en trakteerde ons op haar jaren zestig en zeventig muziek. Al met al weer een interessante belevenis, maar gelukkig maar voor een nacht. Na het ontbijt zijn we de volgende morgen snel op weg gegaan naar Saint Leonard de Noblat, onze volgende stop. We kwamen al vroeg aan want het was een korte etappe. Saint Leonard is een heel mooi stadje, met een grote romaanse kerk met een hele hoge vierkante toren die bovenin zelfs achtkantig is (net als de Dom?). Het stadje heeft echt karakter. Wat het helemaal leuk maakte is dat we in een Chambre d'hote terecht kwamen die echt perfect was. Hele mooie kamers met een prima badkamer, die nu eens wel netjes en af was. Echt lekker, zeker na de nacht bij Francoise. De volgende morgen zijn we doorgelopen richting Limoges. Met Erik wandelen is niet alleen erg gezellig, maar ook vertrouwd. We hebben zo'n beetje hetzelfde tempo en hij kan ook lekker zeuren en zeiken, zodat we altijd plezier hebben. We kunnen zowel praten als zwijgen wat het allemaal erg ontspannen maakt, want er hoeft niks.
Limoges is een grote stad met ook al weer een hele mooie kerk. Toen we om vier uur bij ons hotel kwamen bleek dit gesloten zijn. Ook na drie keer bellen kwam er niemand, totdat we een bordje zagen, dat het op zondag pas om vijf uur openging. Weer zo'n Franse verassing! Je hebt een sterrenhotel, maar dat is voor gasten pas na vijf uur toegankelijk. Heel normaal toch? Je valt hier steeds van de ene verbazing in de andere. Door de vertraging moest ik me nog haasten om op tijd de was te doen voor de komende week, maar uiteindelijk was alles weer schoon en droog zo rond half acht. Dan maar lekker eten op onze laatste avond samen. Nou dat dacht je. Hoewel er ongeveer 140.000 mensen in Limoges wonen en het een prachtige zondagavond is, zijn alle restaurants gesloten in de stad. Op zondag wordt hier dus 's avonds niet gegeten. Met je Nederlandse achtergrond en mentaliteit is dat echt onbegrijpelijk! Een grote stad en alles dicht. Met heel veel moeite vinden we uiteindelijk een Ierse pub, waar we een biefstukje kunnen eten. Je krijgt hier echt het idee, dat mensen niet geinteresseerd zijn in geld verdienen of ondernemen en ook dat er geen terras of buitenleven bestaat zoals in Italie of Spanje of bij ons. Echt een vervreemdende ervaring weer.
De volgende morgen staan we vroeg op en na het ontbijt breng ik Erik naar het station waar hij de trein terug zal nemen naar La Souterraine, waar zijn auto staat. Het station is echt een prachtig gebouw met een hele grote klokkentoren ernaast. De moderne voorzieningen zijn prima verwerkt in het historische pand. Dat dan weer wel. Om vijf over acht glijdt Erik met de TGV het station uit richting huis en pak ik mijn rugzak om weer alleen verder te lopen.