naar Sainte Foy la Grande en La Ferme

De tocht naar Sainte Foy  loop ik samen met Mike en Roelien. We nemen de D-weg die weliswaar wat drukker is dan de officiele route, maar ook sneller. Er is bijna geen verkeer dus dat gaat prima. Het is toch nog best een eindje, maar we stappen flink door, zodat we nog redelijk op tijd in Sainte Foy zijn. Onderweg wordt natuurlijk weer het nodige afgekletst over luchtige en minder luchtige zaken. Als we aangekomen zijn, gaan we ieder naar ons hotel. Zelf vind ik het wel fijn om weer even alleen te zijn en zij ook denk ik, dus we eten niet samen en zullen elkaar morgen wel weer ergens zien. In elk geval morgenavond want we hebben in dezelfde gite gereserveerd. Voor het diner kom ik in een keurig restaurant met terras terecht en wat ik al vermoedde, het wordt gedreven door een buitenlands stel. Hij is Nederlands en zij Belgisch. Al snel gaat het gesprek over zakendoen in Frankrijk en de situatie in het land. Van meneer krijg ik de indruk dat hij vooral vindt dat er te veel buitenlanders zijn. Die kant wil ik niet op met het gesprek en gooi het dus maar over een andere boeg. Later mengt ook een ander belgisch gastenpaar zich in het gesprek en zo wordt het toch een heel gezellige avond met prima eten. Het hotel waar ik overnacht is ok, maar wel geheel leeg en een beetje troosteloos, maar ach het bed is goed. Helaas wordt ik 's nachts geheel opgegeten door de muggen zodat ik niet echt de beste nacht tot nu toe heb. 's Morgens eerst maar eens langs de apotheek voor anti muggenspul. Dat zal die krengen leren! Daarna nog even langs de bakker en dan op pad. Ik maak een vliegende start en de eerste tien kilometers gaan als een zonnetje. Daarna verloop ik me toch weer blijkbaar en maak zo weer wat extra kilometers. Op zich niet zo erg, ware het niet dat het wel heel warm begint te worden. Gelukkig is er zo'n tien kilometer voor het eind een dorp met een prima kroeg. Deze keer maar even binnen zitten, want buiten is echt te heet. Binnen tref ik een overduidelijk stel Nederlandse pensionado's die lekker aan de wijn zitten. Ze trekken al twee maanden rond door het land en zijn echt aan het genieten zo te zien. Vanuit een ooghoek zie ik een mij onbekende pelgrim aankomen. Wie kan dat zijn? Het is toch bijna onmogelijk dat je zo maar een nieuw iemand tegenkomt die je niet eerder hebt gezien of van wie je tenminste hebt gehoord. Als ik wegga spreek ik hem maar even aan. Het blijkt Henk uit Harderwijk te zijn die gisteren met het vliegtuig is aangekomen in Bergerac en die nu voor de derde keer een stuk van de route naar Santiago gaat lopen in de komende drie weken. Het lijkt me een aardige gast, maar veel tijd om kennis te maken is er niet, want het is bloedheet en ik moet nog een aantal kilometers lopen om bij de gite in La Ferme te komen. Dat kennismaken komt wel, want hij gaat ook die kant op straks en zal daar ook overnachten. De laatste kilometers gooi ik hem in de hoogste versnelling om er zo snel mogelijk te zijn. Dat levert wel heel veel zweet op, maar met een paar goeie flessen water is dat geen probleem en een uur en een kwartier later kom ik aan in La Ferme. Een heel klein dorpje met een enorme abdijkerk en natuurlijk een pelgrimsgite van de Franse Jakobsvereniging. De ontvangst door de gastvrouw is allerhartelijkst en het koele water doet ook goed. Het ziet er allemaal erg proper en goed verzorgd uit, dus dat  zal wel goedkomen.