We vertrekken de volgende morgen al heel vroeg na nog een stevig ontbijt in de gite. Er zijn twee wegen naar boven; langs de hoofdweg langzaam stijgen, of het wandelpad dat over een bergpas loopt. Gisteren was ons geadviseerd om vanwege het slechte weer te kiezen voor de gemakkelijke route, maar vanmorgen zijn we daar niet meer zo zeker van. Het weer lijkt beter dan verwacht en dan is het veel leuker om over wandelpaden te lopen. We overleggen met Henk en Mike en Roelien wat zij doen. Mike en Roelien kiezen voor de geleidelijke weg langs de weg en uiteindelijk besluiten Henk en wij over het wandelpad te gaan. Zodra we het dorp uitlopen gaat de weg steil omhoog en dat gaat zo ruim twee uur door. Hijgend en puffend bereiken we de eerste stop, een hut met bar/restaurant. Daar hebben ze heerlijke koffie en sandwiches zodat we al snel weer op adem en krachten zijn. Het weer is prachtig en het trekt helemaal open na de regens van vannacht. Het tweede deel van de etappe gaat nog steeds steil omhoog en allengs verdwijnen de huizen en bomen en worden ingeruild voor weiden. In de lucht vliegen verscheidene adelaars voorbij wat een imposant gezicht is. Als we na zo'n vierenhalf uur vlak onder de top zijn rusten we nog een keer en eten wat en vervolgens gaan we de laatste ruk omhoog. Hier ergens moet de grens zijn, maar waar is niet helemaal duidelijk. Als we over de laatste kam heen zijn gaat de weg langzaam naar beneden en ook het landschap verandert. De weiden zijn aan de andere kant van de heuvel verdwenen en hier is het helemaal bebost en zijn de paden bedekt met oude blaren. We hebben geen idee of we de grens al over zijn, totdat we een steen tegenkomen met 'Provincia Navarra' erop. Dat moet dan toch wel Spanje zijn. Wat verder opvalt is dat de markering ineens heel netjes en bijna overdadig is. Om de vijftig meter staat er een genummerde hardhouten paal met markering. De weg zelf is breed en daalt eerst langzaam maar daarna steil af. Au, au , au, dat doet pijn aan de knieeen en benen, na zo'n lange klim. Het laatste uur gaat het echt heel steil naar benenden en voor we het goed en wel beseffen staan we in Roncevalles, het eerste Spaanse dorp en klooster. Direct bij de ingang van het dorp, waar je het bos uitkomt ligt een groot hotel met dito terras. Daar zit Henk al te wachten, want die was ons al ver vooruit gesneld. Bergop heeft hij een soort turbostand die wij niet kunnen bijbenen en bij het afdalen ook niet meer inhalen.
We voelen ons wel heel voldaan. We hebben het gehaald en zijn in Spanje! Dit was zondermeer de zwaarste etappe tot nu en Gerd heeft het zonder een enkel probleem gedaan. Echt knap hoor, want zelf vond ik het best zwaar, zeker in het begin. Het voelt allemaal nog wat onwerkelijk om ineens Spaans te moeten spreken. Terwijl we op het terras zitten druppelen de pelgrims binnen. Veel zitten er echt doorheen, omdat ze met weinig of geen training in St Jean aan deze zware etappe zijn begonnen en ook vaak nog met slecht materiaal
Na een paar biertjes besluiten Gerd en ik ons hotel op te gaan zoeken. Dat is een oud verbouwd klooster en is helemaal perfect. We worden als koningen ontvangen en de kamer is echt heel luxe met zachte bedden en een mooie badkamer. Heerlijk na zo'n zware dag en wat een verschil met Frankrijk. Alles werkt en is netjes afgewerkt en heel! Nadat we ons wat hebben opgefrist gaan we 's avonds eerst voetbal kijken en daarna eten. In het hotel kun je bonnen krijgen voor een pelgrimsmaaltijd in een restaurant. Voor negen euro krijg je een driegangen menu met wijn. Maar voordat we dat soldaat maken zien we in de kroeg eerst Nederland zijn derde wedstrijd winnen. En weer valt ons het verschil met de andere kant van de bergen op. De kroeg is vol en levendig en iedereen heeft plezier en praat met elkaar en er worden voortdurend grappen gemaakt. Het eten is strak georganiseerd. Er zijn twee shifts, een om zeven uur en een om half negen. Wij zitten in de laatste shift, maar vanwege het voetbal zien we ook de eerste shift binnenkomen. Om precies zeven uur gaan de deuren van de eetzaal open en stromen de pelgrims naar binnen. Daar wordt snel en efficient een maaltijd geserveerd. Om half negen hetzelfde verhaal en we eter er goed van. Daarna terug naar ons mooie hotel waar we behoorlijk uitgeput in slaap vallen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten