Over de Spaanse hoogvlakte richting Leon

De dagen na Burgos zijn lang en redelijk saai. Langzamerhand bereik ik de Spaanse hoogvlakte met eindeloze korenvelden en veel leegte en waar het pad evenwijdig aan autowegen loopt. Het eerste stuk is nog heel mooi omdat je een aantal keren steil omhoog gaat en dan een prachtig uitzicht hebt op de omgeving; na Itero la Vega wordt het allemaal erg vlak en uitgestrekt. De stadjes die ik passeer zijn daarentegen wel heel mooi en de moeite waard. Vooral Fromista met zijn vele kerkjes is erg mooi en ik blijf daar dan ook wat langer hangen. Verder gebeurt er weinig belangwekkends onderweg of het moet zijn dat een van de Duitse dames geconfronteerd werd met een potloodventer. Toen ze even alleen liep hoorde ze gefluit uit de bosjes en voor ze het wist stond hij poedelnaakt voor haar. Ze schrok wel een beetje maar hield verder het hoofd koel. Ze heeft zelfs een foto van hem gemaakt omdat ze dacht dat wij het anders niet zouden geloven. Toen ze het verhaal later vertelde waar andere pelgrims bij waren bleek dat deze man al vaker was gezien en zelfs gearresteerd, maar dat hij er gewoon mee doorging om te bewijzen dat het kon. Rare jongens heb je toch af ten toe

Het is overigens niet druk op dit gedeelte van de route. Er loopt een vaste groep van zo'n twintig mensen die zo ongeveer steeds dezelfde etappes doen. We zien elkaar soms tijdens het lopen, maar vaak lopen mensen ook liever alleen. De groep is inmiddels weer zo ongeveer dezelfde als een week geleden, met Jean en Robin (de Zwitserse jongens) en Leonie en Alicia uit Duitsland en ook Jean Michel uit Zuid Afrika is weer opgedoken. 's Avonds wordt er vaak samen gegeten in een lokaal restaurant en worden de verhalen uitgewisseld of voetbal gekeken. Gisteren zagen we tot na twaalven hoe Nederland het toernooi verliet en ook zagen we Duitsland de dag ervoor de Brazilianen een langdurig trauma bezorgen.

Vandaag liep ik een stukje op met de Zwitsers toen we Alicia een van de Duitse meisjes tegenkwamen, die weer een nieuw probleem had: Bedwantsen! Ze zat onder de uitslag van deze luizen en had overal jeuk. Bedwantsen komen nogal eens voor in de goedkope albergues met grote slaapzalen en waarvan je nooit weet wie of wat er voor jou in dat stapelbed heeft gelegen. Alicia moest dus op zoek naar een hostal met een wasmachine, want alles wat je hebt moet dan op hoge temperatuur gewassen worden en ook je rugzak moet behandeld worden. Zo zie je dat een lakenzak of slaapzak hier geen overbodige luxe is al biedt dat ook geen ultieme garantie. Hoe later het werd hoe puistiger ze eruit ging zien, maar gelukkig hadden ze in het dorp waar we overnachtten wel een goeie zalf ervoor. Ze hebben ervaring!