Overnachten bij de gendame; dag 45

Het schiet vandaag lekker op. Was al vroeg op pad en eindelijk weer eens niet zo veel asfalt, maar landweggetjes door de velden. Na een paar uur ben ik al in Issoudun, een vrij grote en ook wel mooie stad. Op het grote plein drink ik lekker koffie in de zon en bekijk en passant een paar mooie gebouwen, zoals de poort. Daarna weer verder en op weg naar Neuvy Pailloux waar ik een kamer heb gereserveerd in  een Chambre d' hote. Onderweg krijg ik een sms van Charlotte die al een paar honderd kilometer verder in een trekkershut zit in de regen. Of het bij mij ook regent. Nee antwoord ik, hier schijnt de zon. Nou ik had beter kunnen zeggen, scheen de zon, want het begon akelig snel te betrekken en ook onheilspellend te waaien. In de verte zie ik het dorp waar ik naartoe moet liggen met een inkzwarte lucht erboven en grote regensluiers. Maar bij mij schijnt nog steeds de zon en de wind lijkt de regenwolken de goede kant op te blazen. Het laatste stuk is fascinerend en spannend. Links van de weg zware regenbuien en rechts een inkzwarte lucht met bliksemschichten. Voor me uit een heel klein stukje blauwe hemel. Ik versnel mijn pas en gok dat ik het zal halen voor de buien mij bereiken. De laatste kilometers zijn heel onstuimig met erg veel wind en gerommel, maar ik haal het. Helaas blijkt de mevrouw van de Cd'H niet aanwezig hoewel de deur wel openstaat. Dan maar naar de kroeg er vlak naast. Ik drink een pint en dan zie ik de mevrouw voorbij komen met twee andere voor mij al bekende pelgrims. Het is het Franse echtpaar dat ik al een paar keer eerder heb ontmoet deze week. We begroeten elkaar hartelijk en gaan samen naar binnen waar we ontvangen worden met thee, bier en gebak. De eigenaresse is een vrouw van rond de zestig, die veel en hartelijk lacht en wiens mond niet stilstaat, zodat ik volop gelegenheid heb mijn Franse luistervaardigheden bij te werken. Mijn kamer is prima nadat ik me geinstalleerd heb en wat gerust, gaan we aan tafel. Het wordt een hele gezellige avond met heerlijk eten. Verse brandnetelsoep en aardappelquiche en ook nog kaas en Babbarum. Dat is een Franse klassieker. Cake met rum in een vanillesaus en ijs en vruchten. Kortom, veel teveel gegeten, maar dat mag de pret niet drukken. Inmiddels kom ik erachter dat mevrouw eigenlijk gendarme is bij de lokale politie en verder ook het lokale filmhuis bestiert. Je kan het er maar druk mee hebben. De volgende morgen blijkt ze ook nog de beheerder van de kerk te zijn, die ze ons wil laten zien. Een mooi oud romaans kerkje, waar helaas maar de helft van over is. De rest was zo bouwvallig dat ze twintig jaar geleden het maar hebben gesloopt en er een nieuw stuk aan hebben gezet. Binnen zijn wel fraaie fresco's en een mooi houden Christusbeeld, dat origineel moet zijn. Een goed begin van de de dag. Daarna wordt het tijd weer op weg te gaan, want vanmiddag  wil ik op tijd in Chateauroux arriveren. We nemen hartelijk afscheid met twee dikke zoenen en weg ben ik weer.