Het lopen gaat op het ogenblik eigenlijk best gemakkelijk. Of het nou door die nieuwe schoenen komt of dat je er toch aan went langer op pad te zijn, ik weet het niet, maar het kost op dit moment in elk geval niet bovenmatig veel inspanning. De route vanuit Neuvy loopt eerst een stuk door de velden. Ik moet even zoeken want, mijn overnachtingsplaats lag niet direct aan de route. Maar als ik weer op het rechte pad ben schiet het aardig op. Een stuk verderop kom ik in een meer geindustrialiseerd gebied terecht en al gauw loop ik door zo ongeveer het lelijkste stuk wat ik tot nu toe ben tegengekomen. Weer hele stukken langs een militair complex dat meer weg heeft van het Oostblok van voor de revolutie of erger; de hekken zijn uitgevoerd met de bekende betonnen palen met gebogen boveneinde die we allemaal kennen van de beelden van WO II. Erg macaber en deprimerend.
Om de ellende compleet te maken passeer ik ook nog een zigeunerkamp met allemaal trieste rotzooi en vervuilde mensen. Het laatste stuk is gelukkig aangenamer en ik ben blij als ik Chateauroux binnenloop. Mijn slaapplaats is in het centrum en als ik bij het opgegeven adres aankom zie ik het nummer niet meteen. Dus loop ik nog even verder en plotseling sta ik voor een groot hek met oprijlaan en.. met het goede nummer. Iets verder zie ik een groot landhuis. Dit zal het toch niet zijn? Ik loop verder en bij de deur aangekomen zie ik een bordje met Chambre d'Hote. Niet slecht!. Ik wordt opengedaan door een keurige dame die me begeleidt naar mijn kamer op de eerste etage in de toren. Erg mooi allemaal en helemaal in stijl. Hier hou ik het wel vol. Na een douche snel de stad in. Nou die is niet echt heel bijzonder. Wel een paar mooie oude gebouwen, maar verder weer erg veel nieuwe lelijkheid. Gelukkig hebben ze wel goede koffie en ik heb ruim de tijd om een restaurant uit te zoeken voor vanavond. Kijk dat zijn nou weer leuke dingen voor een pelgrim. Totaal onverwachts in een kasteel midden in de stad slapen in een lekker bed. Het ontbijt de volgende morgen is ook al weer leuk. Ik wordt helemaal alleen in de salon neergezet aan een antieke tafel. Omringd door empire tafels en Louis Seize stoeltjes eet ik bevallig mijn stokbrood met jam en drink ik mijn jus. Helaas maak ik wel weer een lelijke jamvlek op het gesteven tafelkleed. Dat is nou weer jammer.
 |
| Oostblok basis |
 |
| Mijn onderkomen |
 |
| In stijl! |
 |
| Musee Bertrand |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten