Na een toch nog vrij onrustige nacht met zeer regelmatig toiletbezoek voel ik me toch nog redelijk de volgende morgen. Maarten daarentegen is wat zwakjes. Veel last van zijn bronchiën en ook koppijn. Kortom, de lamme en de blinde samen op pad. We nemen eerst maar eens een goed ontbijt en gaan dan rustig van start. We hoeven vandaag op papier niet zo ver dus dat moet geen probleem zijn. Het weer is redelijk. Een bleek zonnetje, maar wel erg koud. We lopen een mooi stuk door een heel afwisselend heuvellandschap en dan door een prachtig bos. Onderweg komen we mooie monumenten tegen zoals een oude kapel in het bos die bij een oude leprozenkolonie hoorde, die daar ooit was. Even later een oude wasserij met een Jakobsmonument met kruis. De route blijkt langer dan gedacht, want we hebben de blijkbaar niet de kortste route gekozen (wel de mooiste) zodat we toch nog ruim twintig kilometer lopen. Maarten kreunt behoorlijk maar omdat krakende wagens het langst lopen maak ik me maar niet teveel zorgen. En inderdaad komen we nog voor het eind van de middag in Varzy aan, waar we zullen overnachten. Hoewel het zaterdagmiddag is, lijkt het dorp totaal uitgestorven. Alle winkels dicht en bijna geen mens op straat. Het is bijna schokkend om te zien hoe verlaten deze toch niet kleine dorpen zijn. In de plaatselijke kroeg, waar we wat drinken kijken we onze ogen uit. Het klinkt misschien een beetje denigrerend, maar woorden als 'open inrichting' komen als vanzelf en onafhankelijk van elkaar in ons op. Het hotel is gelukkig netjes en zeer Frans. Dat betekent, zeer eigenzinnige en creatieve inrichting en oplossingen. Een stopcontact direct naast de douchebak en verder in de kamer geen, leidingwerk van bedenkelijke kwaliteit en een verwarming die het niet doet. De uitdrukking 'met de Franse slag' is weer geheel terug in mijn vocabulaire door deze tocht. Maar alles werkt dus het is te doen. We eten een lekkere pizza in het enige restaurantje dat open is en gaan op tijd onder de wol
Vandaag, zondag wacht ons een behoorlijke uitdaging. We moeten namelijk niet alleen nog een stuk lopen om deze etappe af te ronden, maar ook nog terug zien te komen naar Vezelay, omdat Maarten daar zijn auto heeft staan. Ook deze nacht wordt gekenmerkt door zeer regelmatig toiletbezoek, hoewel het wel steeds beter gaat. Na het ontbijt vertrekken we rustig voor het laatste stuk naar Champlemy. Het is prachtig weer. Zonnig en onbewolkt. Maarten is ook hoofdpijnvrij en we gaan welgemoed op weg. Het is een hele mooie tocht door een heel afwisselend landschap. De Morvan is werkelijk prachtig en zeer de moeite waard om te bezoeken. Niet alleen qua landschap, maar ook door de mooie oude dorpen en steden en dito architectuur. Ook nu is de route die we nemen, toch weer anders dan gepland en natuurlijk ook weer langer; maar het kan ons weinig schelen, want we hebben helemaal geen haast. Zo rond de middag bereiken we Champlemy. De winkels zijn net dicht dus we kunnen niks kopen en de laatste winkels zijn inmiddels hier ook overleden. Wel is er een picknicktafel en een bushalte. Aan de eerste eten we onze lunch boterham en bij de tweede ontdekken we dat de bus richting Vezelay pas over vier uur komt. En dat is dan de enige vandaag.
Dus besluiten we te gaan liften; nou dat valt dus weer tegen. Heel weinig auto's gaan die kant op en verder stopt er niemand die twee oude mannen wil meenemen. Maar we houden stug vol, maar ook dat mag niet baten. Na bijna tweeënhalf uur staan we nog steeds op hetzelfde dorpsplein. Uiteindelijk stopt er een Belg die ons wel wil meenemen, naar Varzy, vanwaar we vanmorgen vertrokken zijn. Daar aangekomen proberen we weer verder te komen. Hier is veel meer verkeer, dus dat zou moeten lukken. Vergeefs! Om een lang verhaal kort te maken, eindigen we uiteindelijk in diezelfde bus, die pas aan het eind van de middag zou vertrekken. Die brengt ons naar Clamecy waar we eerst maar eens een paar pilsjes drinken op het zonnige terras van het plaatselijke hotel. We bestellen een taxi en laten ons het laatste stukje heerlijk terugrijden naar Vezelay. In het hotel hebben we dezelfde kamer als de vorige keer dus dat was lekker bekend. We wandelen nog wat rond de heuvel met prachtig uitzicht, waar we een ballon zien opstijgen en gaan dan heerlijk eten in een lokaal restaurant. Voor Maarten is het dan al weer bijna voorbij. We hadden het samen heel gezellig en het is heel leuk om een stukje samen op te lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten